In augustus en september herdenken we op landgoed Bronbeek. We denken aan de slachtoffers van de Jongens-, en Vrouwenkampen, de krijgsgevangenen aan de Birma Siam en Pakan Baroe spoorlijn, de slachtoffers van de zeetransporten, slachtoffers in Nieuw Guinea, Papoea. Maar ook de militairen die op latere missies zijn omgekomen.

De organisatie van deze interneringskampen was niet centraal geregeld, maar min of meer overgelaten aan de plaatselijke Japanse bevelhebbers. Per kamp kon het beleid (en de wreedheden) dus enorm verschillen. In de loop van de tijd zijn alle vrouwen en kinderen geïnterneerd in kampen die steeds voller raakten.

Veel gevangenen bezweken onder de erbarmelijke omstandigheden in de tropische hitte. Desondanks hebben vele tienduizenden vrouwen met grote moed en groot doorzettingsvermogen deze afgrijselijke tijd overleefd.

Zie you tube docu filmpje van Omroep Gelderland waarin een overlevende vertelt over zijn kindertijd in het kamp. :  - Bronbeek vertelt het verhaal van kinderen in kampen-